Każdy ten ruch jest zagrany, nie jest naturalny, to tylko fragment tego co ma wyglądać na "szanuję Cię", ale nie jest prawdziwe. Nieświadomość wszystkiego co robi, że tak naprawdę jest głupim dzieciakiem... patrzącym płytko. Ile razy można umierać i odradzać się na nowo... ile razy... ile razy... psychiatra miałby ze mną robotę...

to nie ja planuję...

Wszyscy jesteśmy w d****...

A ja piłam, i piłam, i piłam, i dupa...

Wika uciekła z domu. Obie się pokłóciłyśmy z rodzicami, ale jej tatuś o wiele gorsze rzeczy powiedział. A jak mi to powiedzieli, to nawet się nie wkurwiłam. Kwestia przyzwyczjenia. Jeśli przez całe życie od wszystkich słyszysz słowa"pierdol się", "pierdol nas", "jesteś gówniarą", "i tak tego nie zrozumiesz", "nie dziwię się, że Cię ludzie nie lubią, "nienawidzę Cię", "nigdy Cię nie zaakceptuje", "jesteś za mała, żeby się z nami zadawać", "nic nie umiesz", "żałuję, że Cię zrobiłem", "jesteś do dupy", "jesteś zerem", "nie jesteś godna żeby się do mnie odzywać", "jak tak bardzo chcesz mieć ze mną kontakt to ewentualnie możesz mi wymyć buty swoją śliną i włosami" itd.... I widzicie, jak zawsze wierzłyam w siebie, teraz uwierzyłam, że jestem zerem, że wszyscy moi przyjaciele jednak nimi nie są, bo nie jestem nich godna... Jestem w totalnym dołku i jedna z was głównie się do tego  przyczyniła... Jedyną osobą, której mogę zaufać jest Wika... A jak ona wyjedzie, ja będę całkiem, całkiem sama... Jeszcze w dodatku ni będzie Artu... Nie chcę przyszłego roku szkolnego, bo stracę wszystko co się dla mnie liczyło... Wikę, Art, talenty, przyjaciół... Chociaż większość z tego i tak już straciłam.... A przede wszystkim tę ostatnią pozycję... Całe życie szukałam kogoś, dla kogo byłąbym najbardziej ważna.... A teraz, kiedy takiego kogoś znalazłam, już uwierzyłam w słowa "Za nic nie chcę stracić przyjaźni z Tobą" okazało się, że to wszystko było jednym wielkim kłamstwem.... I to całe pierdolone ludzkie gadanie.... I jakbym mogła prosić pewne osoby o brak rozmów i pytań do Wiki na temat tej wypowiedzi byłabym wdzięczna.... No i to na tyle moich wypowieści o moich małych problemach... Dodając do tego rozwód rodziców, chorobę babci, chorobę trenerki, brak jakichkolwiek umiejętności, samotność i nieszczęśliwe zakochanie... To teraz już chyba wszystko.... Po prostu dostałam potrzebę wygadania się, a raczej "wypisania się" komuś.... I jakby to wszystko mogło zostać tu, w tym poście i nie wychodziło NIGDZIE poza to forum, byłabym niezwykle wdzięczna...







WRÓCIŁA!!!! Powiedziała, że dzisiaj ucieknie

zostanie zostanie.. ehh.. jak by to było fajnie muc choć na chwile zapomiec o tym co nas boli...

Że u mnie się układa?? Super by było jakby "w miarę zaczęło się układać" Jedyne co teraz fajne, to teraz "Pożegnanie jesieni"....

Smutno mi, że moje Emu do mnie nie śmiało napisać =((((